ذن یک آیین عرفان بودایی است، در چین و ژاپن راه و روش هایی خاص خود پدید آورده که آن را از عرفان های دیگر متمایز میکند. ذن نه نظریه ی خاصی دارد و نه اصول جزمی خاصی، بلکه هنر نظاره ی دل و هنر هم دردی و روشن شدگی است. این روشن شدگی یا ساتوری، در هنرهایی چون بازیگری (نو) شعر (هایکو)، نقاشی (سومی ئه)، گل آرایی (ایکه بانا)، و کمان گیری (کیوودو) و مانند این ها تجلی و تحقق می یابد، و رهرو ذن از این طریق با تمام هستی، با کل هستی عالم و آدم ارتباط می یابد و از این راه به بینش سر حیات راه می یابد.
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام