لقاح مصنوعی یا IVF تکنیکی است که امکان حاملگی را برای بعضی از زنان نابارور ایجاد می‏کند. در مواردی که یک زن به شیپور رحمی خود آسیب زده و یا همسر او اسپرم کمی داشته باشد، پزشکان این روش را پیشنهاد می‏کنند.
در فرآیند لقاح مصنوعی، زن معمولا از داروهایی استفاده می‏کند که تعداد تخمک‏های بالغ در تخمدان را افزایش می‏دهد. پزشکان با هدایت یک سوزن مجهز به اسکنر فراصوتی به درون تخمدان، علاوه بر نمایش داخل آن، تخمک‏ها را جدا می‏کنند. تخمک‏ها با اسپرم ترکیب شده و در آزمایشگاه کشت می‏شوند.
اگر نطفه بتواند رشد کند، معمولا یک تا سه تا از آن‏ها درون رحم زن کاشته می‏شوند. نطفه‌های بیشتر به معنای شانس بالاتر برای حاملگی موفقیت آمیز است. اما بسیاری از کشورها پیشنهادات یا قوانینی دارند که تعداد نطفه استفاده شده را به دلیل افزایش احتمال حاملگی چند قلویی و زایمان پیش از موعد، محدود می‏کنند.
عموما، حدود 25% تا 33% از زنان بعد از یک بار عمل لقاح مصنوعی، باردار می‏شوند اما  شانس موفقیت کاملا به تخمک زن وابسته است.

مراحل کلیدی لقاح مصنوعی
1.  تخمک ها از تخمدان استخراج می‏شوند.
2.  تخمک ها در آزمایشگاه بارور می‏شوند.
3.  تخمک های بارور شده در آزمایشگاه کشت می‏شوند.
4.  تخمک های منتخب در رحم قرار داده می‏شوند.

1396/11/16
1138