نام ویتنام برای نسل پیشین ما یادآور جنگی ست که از آن شنیده ایم اما کمتر می دانیم چه آغاز و انجامی داشته است. برای نسل ما که خود در جنگ بزرگ شد، نام ویتنام یادآور نام برنج های کوپنی ای بود که با شیوه ی پخت ایرانی به بدترین شکل ممکن تبدیل می شد. شاید بچه های امروز اسم ویتنام را بیشتر روی برندهای کفش و لباس دیده باشند... به همین دلیل بعید می دانم کسی از ما جلوه ای از هنر و فرهنگ ویتنام را به خاطر داشته باشد یا چیزی غیر از اینها بداند!
جشن نیمه ی پاییز نشانه ی مهم دیگری هم دارد؛ فانوس های کاغذی به شکل ماهی کپور که تویشان شمع روشن می شود و به هوا می رود. پشت این ماهی های نورانی قصه ای پنهان شده. افسانه ای قدیمی می گوید در سال های دور، روح یک ماهی کپور شب عید نیمه ی پاییز به خیابان آمد و آدم ها را کشت و بعد از آن مردم دیگر جرئت نمی کردند در این شب از خانه بیرون بیایند. سال ها می گذرد تا فکری بکر به ذهن یکی از مردم می رسد. او همین فانوس های شبیه ماهی کپور را طراحی می کند، با این باور که آن روح سرگردان خطرناک با دیدن این فانوس ها می ترسد و فرار می کند.
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام وارد کردن متن پیام الزامیست