در سئول ، درباره اردوگاه های وحشتناک کار در کشورم شنیدم ، جایی که همین حالا حداقل صد و پنجاه هزار زندانی به آرامی می میرند . وقتی در کره شمالی زندگی می کردم ، حتا روحم از این اردوگاه ها خبر نداشت ؛ فقط می دانستم که مردم ناپدید می شوند . در سئول اغلب درباره پناهندگی می شنوی که آن ها هم مثل من فرار کرده اند . حالا فهمیده ام که کشور ما در واقع زندانی بزرگ است ، جایی که بازداشت شدگان از بدبختیشان بی خبرند ، زیرا اولین اولویت آن ها همیشه جنگیدن برای زندگیشان بوده است
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام وارد کردن متن پیام الزامیست