کسانی که به دستورات مذهبی عمل می‌کنند، از همه ما نزدیک‌تر شده‌اند، چون آنها پیمان پاک‌دامنی و اطاعت بسته‌اند. آنها بسیاری چیزها را کنار گذاشته‌اند، بی‌آنکه چشمداشتی داشته باشند. بقیه ما در قبال رفتارهایمان خواهان پاداش و جایزه‌ایم... درحالی‌که پاداشی در کار نیست، نه آن پاداشی که موردنظر ماست. پاداش در انجام خود آن کار است، منتها انجام بی چشمداشت، انجام بدون خودخواهی.
به یاد مکالمات اتفاقی و کم‌اهمیتی افتادم که هنگام جراحی، زمانی که بیمار بیهوش بود، در می‌گرفت. با یاد شوخی‌ها، کلمات رکیک، مجادله‌ها و بداخلاقی‌های جراحان افتادم. بیماران در سطح ناخودآگاهشان چه شنیده بودند؟ چه مقدار از آن مکالمات ثبت شده و پس از بیداری بر افکار و احساسات، ترس‌ها و اضطراب‌های بیمار تأثیر گذاشته بود. حرف‌هایی که در طول جراحی گفته‌شده بود تا چه حد بر مرحله پس از جراحی بیمار در اتاق ریکاوری تأثیر مثبت یا منفی گذاشته بود.
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام وارد کردن متن پیام الزامیست