همه می دانیم که نوشتن و نگارش یکی از بزرگ ترین اختراعات بشر است و می دانیم که قبل از اختراع نگارش، پدران پدران ما سعی می کردند با نقاشی بر روی هر آنچه که پیدا می کردند از سنگ و استخوان و دیواره غار و ... خواسته ها، احساسات و عواطف خود را نسبت به اتفاقات و حوادث پیرامونی خود بیان کنند و به دیگران منتقل نمایند.
و می دانیم که انسان را بدون احساس، نباید انسانش نامید و باید در جرگه حیوانات قرارش داد، بنابراین، انسان از همان زمانی که خود را شناخت، نمی توانست از بیان و نشر احساسات خود دست بکشد و زیبایی های آن را به دیگر همنوعانش منتقل نکند که اگر این چنین می کرد نفی انسانیت خود بود.
انسان ابتدا به صورت نقاشی و سپس از طریق اختراع خط به بیان احساسات خود پرداخت. این چنین شد که هر قومی و هر ملتی نوع حروف مورد نیاز خود را در ادوار زمان و در شکل های مختلف اختراع کردند تا هر چه آسان تر و روان تر به انتقال احساسات و عواطف خود دست یازند. و خط و نگارش ما شد الفبایی که الان با آن می نویسیم و می خوانیم و شاعران ما احساس و تجربه خودشان را در قالب این حروف و کلمات به ما انتقال داده و ما آنها را می بینیم و می خوانیم و لذت می بریم.
و باز می دانیم که نگارش آنچه که احساس می کنیم کاری سخت و طاقت فرساست و بزرگی و اعتبار شاعران ما در همین نکته است که همه احساسات پاک و تجربیات سالیان زندگی را در قالب کلمات به ما یادآوری می کنند و چه خوب است ما همراه با لذت نقاشی و رنگ آمیزی از این سخنان بهره بریم و اندکی آرامش برای خود به ارمغان آوریم.
برای دیدن ویدیو در یوتیوب اینجا کلیک کنید.