کتاب «ایران بین دو انقلاب» اثر «یرواند آبراهامیان»، ترجمه ی «کاظم فیروزمند»، «حسن شمس آوری» و «محسن مدیر شانه چی» است.
در توضیحات پشت جلد کتاب آمده است: «این کتاب پژوهشی جامع در تاریخ معاصر ایران است که از حیث جامعیت، روش آکادمیک تحقیق و وسعت اطلاعات و منابع در میان آثار مشابه خود کم نظیر است. در این پژوهش ضمن گزارش مستند رویدادها و تحولات سیاسی دوره بین زوال قاجار و انقراض پهلوی، مبانی اجتماعی سیاست در ایران بررسی و تحلیل شده. نقش عوامل اجتماعی و اقتصادی در تحولات و حرکات سیاسی و ریشه های قومی و طبقاتی جنبش ها و گرایش های مختلف سیاسی ایران نشان داده شده است. کتاب به سه بخش اصلی تقسیم شده است .در بخش نخست با بررسی اوضاع ایران در اواخر عصر قاجار و شرح وقایع و تحولات دوران انقلاب مشروطه و حکومت رضاشاه، زمینه ای تاریخی برای درک ایران نو فراهم می شود. در بخش دوم زمینه اجتماعی ماجراهای سیاسی بین سقوط استبداد رضا شاه و ظهور استبداد محمدرضا شاه بررسی و تحلیل می شود. بخش سوم بررسی ایرانه معاصر است و به شرح برنامه های اجتماعی و اقتصادی محمدرضا شاه پهلوی، تشدید تنش های اجتماعی ناشی از آن برنامه ها و سرانجام پیروزی انقلاب اسلامی می پردازد.»
در قسمتی از کتاب می خوانیم: «قاجارها اصطلاحات نامفهوم کاتبان فارسی گوی خویش را فراگرفتند، اقوام خود را در امور حکومتی به کار گماردند، دویست کارمند در بلدیه تهران استخدام کردند، برای هر ایالت، حاکم (فرمانفرما) با یک وزیر و دو مستوفی گماشتند و هیأت دولت سه نفره خیمه گاهی را به صورت هیأت دولت ده نفره ای با یک نخست وزیر (صدراعظم) و یک وزیر مالیه (مستوفی الممالک) درآوردند.» این کتاب را نشر «مرکز» منتشر کرده است.