دوره ی دو جلدی کتاب شازده حمام اثر محمد حسین پاپلی یزدی در 636 صفحه توسط انتشارات گوتنبرگ به چاپ رسیده است. این کتاب برنده ی ویژه ی کتاب سال جشنواره جلال آل احمد شده است. این کتاب به خاطراتِ کودکی نویسنده در دههٔ ۳۰ و ۴۰ یزدِ می پردازد. این داستان با لحنی شیرین بسیاری از باورها و خرافات و تجربیات مردمان گذشته را بیان می کند. جلد اول و دوم کتاب، به گونه ای، اعتراضِ پنهانِ نویسنده به شرایط اقتصادی و فقرِ مردمانی است که در حسرت زندگی متوسط، روزگارشان می گذرد؛ اعتراضی که با لحنی شیرین بارها هم در متن کتاب نمود پیدا کرده است: «چهره و قیافهٔ این دو دختر، به عنوان سمبلِ مهاجرتِ بی رویه در ذهن من خواهد ماند؛ اما راستی اگر این دو دختر که از فقر به خودفروشی افتاده اند، در روستاهایشان می ماندند، چه می شدند؟ مردم از ترسِ مرگ، از روستاهایشان فرار می کنند تا در شهر دچار فقر و رسوایی شوند.» نگارنده در مقدمهٔ جلد دوم دربارهٔ کتاب می نویسد:
«باید توجه داشت که این، کتابِ خاطرات است؛ یعنی یک کتاب تحقیقی، تاریخی، جغرافیایی یا مردم شناسی و جامعه شناسی و... نیست؛ فقط خاطرات است.» هرچه باشد، خاطراتی است که خواننده را تا جلد آخر همراه خود می کند.