کتاب پیش رو حاصل تلاش های نوجویانۀ نگارنده در رویکردی پسااستعماری به ادبیات داستانی ایران است. ازآنجاکه زبان و بیان ادبی و هنرمندانه، نقطۀ حساسِ فرهنگی تمامی جوامع به شمار می رود، شعر و ادبیات داستانی ایران نیز از دایرة تأثیر و تأثرات استعمار و تبعات آن خارج نبوده است. در هر جامعه ای مسئولیت نویسندة اصیل پیشنهاد و ارائه ادبیاتی است مبارز و انتقادگر که چشم در برابر چشمِ ظلم و بی عدالتی بایستد. زبان دانشور، ساعدی، براهنی و آل احمد ازاین گونه است که در اکثر مواقع ورای وقایع نگاری صرف از وضع موجود به آسیب شناسی بحران دست می یازد.
کتاب «راویان پنهانی» با فصلی در معرفی نقد و ادبیات پسااستعماری آغاز می شود و به ذکر تاریخچه ای از آن می پردازد و در چهار فصل بعدی، پس از ارائه ی شرح حال مختصری از زندگی و فعالیت نویسندگان مذکور، آثار برجستة ایشان که تطبیق بیشتری با آموزه ها و اصول نقد پسااستعماری دارند، مورد بررسی و تحلیلِ نقد پسااستعمارگرایانه قرار می گیرند.