تا کنون کتاب‌های بسیاری در مورد فیلمنامه‌نویسی ترجمه و منتشر شده است و این گفته اغراق‌آمیز نیست که تحقیقاً همه این آثار براساس رویکرد سنتی فیلمنامه‌نویسی به رشته‌ی تحریر درآمده‌اند؛ یعنی همان روش آشنای سه‌پرده‌ای که با ترجمه کتاب‌های سید فیلد بیش از سه دهه رویکرد غالب تدریس فیلمنامه، نه تنها در کشور ما بلکه در سینمای جهان، بوده است.
این رویکرد با استقبال بسیاری روبه‌رو شد و کمتر شاهد آن بوده‌ایم که نویسنده‌ای به رویکردهای دیگر پرداخته باشد. در دهه اخیر، با ساخته شدن آثاری در سینمای جهان که از رویکرد سه‌پرده‌ای تبعیت نکرده‌اند و مورد استقبال قرار گرفته‌اند، به‌تدریج، در میان سینمادوستان، رویکردهای دیگری به فیلمنامه مورد توجه قرار گرفت. اکنون دیگر آثاری مانند «۲۱ گرم»، «بابل»، «سه خاکسپاری برای ملکیادس استرادا» و آثاری از این دست، با رویکردهایی ساختارشکنانه، به نمادهای جدید سینمای جهان بدل شدند.
بر این اساس، لیندا آرنسون، نویسنده استرالیایی، در حوزه روایت موازی کتابی را به نگارش درآورد که معادلی در میان کتاب‌های سینمایی آموزش فیلمنامه‌نویسی ندارد.
او در کتاب حاضر، چندین شیوه در روایت آثار نامتعارف را مطرح کرده و برای هر یک چندین نمونه از فیلم‌های گوناگون عرضه کرده است. کتاب وی، که اکنون ترجمه فارسی آن تقدیم علاقه‌مندان به فیلمنامه‌نویسی می‌شود، در نوع خود بی‌نظیر است و شاید همین امر مطالعه آن را برای خوانندگان کتاب اندکی دشوار کرده باشد.
«آرنسون» اصطلاحات خاص خودش را در این کتاب آفریده و مثال‌هایی ارائه داده که از نظر وی، به تبیین تئوری‌هایش یاری می‌رساند. برای همین، به خوانندگان این کتاب توصیه می‌شود که هر فصل را با دقت دنبال کنند و از همه مهم‌تر، برای شناخت هرچه بیشتر روایت‌های گوناگونی که در کتاب در موردشان بحث شده است، حتماً به نمونه‌هایی که مؤلف اشاره می‌کند رجوع کنند.