در قرن هجدهم، تونیک شدن و سکونس در میان سایر تکنیکها برای هدایت یا استوارتر شدن مفهوم تونال بود. در قرن نوزدهم، این تمهید به صورت روزافزونی مورد استفاده قرار گرفت و تاثیری که از آن گرفته شد درست خلاف منظوری بود که ذکر گردید و با توجه به کنار گذاردن هرچه بیشتر شیوههای سنتی هارمونی به ضعیف شدن تونالیته منجر گردید. از اواسط قرن نوزدهم شیوه سنتی و رفتار جدید دو تکنیکی بودند اغلب در کنار هم استفاده میشدند، نمونههای متعددی از آن طی مثالهایی که در این فصل ارائه خواهه شد، گواه بر آن است.
در کتاب می خوانیم:
فصل اول: تونیک شدن گسترده و سکونس هارمونی
فصل دوم: هارمونی‌های خطی
فصل سوم: منابع جدید موسیقی در آغاز قرن بیستم
فصل چهارم: موسیقی تونال در آغاز قرن بیستم
فصل پنجم: استراوینسکی، بارتوک و مسیان
فصل ششم: سازماندهی فاصله‌ای
فصل هفتم: شیوه سریل
فصل هشتم: گسترش موسیقی در دوران اخیر