اروین د. یالوم با بررسی زندگی دیگران داستان های فراوانی خلق کرده است. شدم آنکه هستم، خاطرات دور زندگی خود اوست. در این کتاب او زندگی اش را با دیدگاه درمانی خود بررسی می کند و به کاوش در ارتباطاتی می پردازد که او را ساخته و به کار پیشگامانه اش در روان درمانی مشهور کرده است. یالوم از اولین نسل کودکان مهاجر یهودی روس است که در محله ای از طبقه اجتماعی پایین در واشینگتن دی سی بزرگ شده.
او تصمیم می گیرد که از آن محدوده فرار کند و پزشک شود. تکامل باورنکردنی او به گونه ای دنبال می شود که ما شاهد آغاز این روند از دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد در میان تحولات فرهنگی دهه 1960 هستیم. او به نوشتن داستان‌هایی روی می آورد که به شناخت بیشتر روان انسان و شهرت جهانی او منجر می شود.
یالوم کار انقلابی خود را در روان درمانی گروهی آغاز می کند و به مسیر تحولی می پردازد که او را به پیشروترین متخصص روان درمانی اگزیستانسیال تبدیل کرده است، روشی که بر اساس نظریه های متفکران بزرگ در طول سال ها ترسیم شده است. او در بسیاری از کتاب هایش مانند درمان شوپنهاور و وقتی نیچه گریست نشان می دهد که چگونه روان شناسی و فلسفه می تواند بینش جدیدی نسبت به موقعیت های انسانی ایجاد کند. در هم آمیختن عشق و داستان های بیماران به یادماندنی با داستان هایی شخصی اش باعث می شود که خوانندگان این کتاب با تکنیک های درمانی یالوم، فرایند نوشتن و زندگی خانوادگی او نزدیک تر شوند.