شخصیت های این نمایشنامه را اساطیر و خدایان یونان باستان، تشکیل می دهند و داستان، حول ماجرای برخورد این شخصیت ها با یکدیگر شکل می‌گیرد. داستان باز آفرینی روایت اورست و خواهرش الکتراست در انتقام گیری از مرگ پدرشان آگامنون. آنها می خواهند با قتل مادرشان و همسرش که عاملان مرگ پدرشان بودند انتقام گیری کنند.
سارتر در این نمایشنامه رویکرد اگزیستانسیالیستی خود را به نمایش می گذارد و تلاش می کند تا با روایت جدال های میان اروست و الکترا و میان آنها با زئوس نقدی از خود کم بینی مردمان را به تصویر بکشد و نخ نمایی برخی مناسک مذهبی را، که در آنها افراد در احساس گناهی مادام به سر می برند و و به خود سرکوب گری دست می زنند، مورد نقد قرار دهد.