اگر بتوان سِر لارنس اُلیویه را در میانه ی قرن بیستم، بزرگ ترین کارگردان تئاترِ آن دوران قلمداد کرد، بی تردید، پیتر بروک برجسته ترین کارگردان تئاتر جهان در پایان قرن بیستم و آغاز سده ی بیست ویکم بوده است. او در ابتدای فعالیتِ هنری خود، همکاری خویش را با بنیاد رویال شکسپیر آغاز کرد، اما به زودی از شیوه ی اجراهای متعار، دست کشید و با اجرای نمایش ماراساد دست به نوآوری و تجربه گریِ نوینی زد و از آغاز دهه 1970 به یکی از مهم ترین کارگردانان تجربه گرای جهان تبدیل شد.
او اگرچه در سرآغاز تجربه های تئاتریِ خود از شیوه ی تئاترِ اپیکِ برشت تاثیر پذیرفته بود، اما به زودی به شیوه ی شخصیِ خود دست یافت و با گروه تئاتری خود به مناطق بی شماری از جهان سفر کرد و عملاً به هنر خود، ماهیت بین المللی بخشید. او طی سال های 1975 تا 2010 بیش از سی اجرای موفق نمایشی داشته است و در کارنامه ی عمر پربار خود، بیش از ده فیلم ساخته و تا سال 1999، هفت کتاب از تجارت تئاتری خود منتشر کرده است و کتاب درِ گشوده، در سال 1995 به قلم او نگاشته شده است...
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام وارد کردن متن پیام الزامیست