بر دیوارها سخنان حکیمانه کنفوسیوس نقش بسته است. شاه همچون باد است؛ مردم همچون علف، علف باید خم شود چون باد بگذرد. باد گذشت، علف پژمرد، تنها سخن باقی ماند. از درهای قرمز شینتو گذشتم و وارد پارک شدم و لرزیدم. اندیشیدم چه قدرت وسیعی نژاد سپید می داشت اگر ایمانی بزرگ داشتیم. اکنون یا بیهوده و فاضلانه لبخند می زنیم یا دیوانه وار در دوزخ فردیت میتنیم. ریشه کن شده، بدون پیوستگی، بدون امید، ژاپنی ها شاید به سرابی موهوم ایمان داشته باشند، اما به نتایج بزرگ، پر ثمر، و عملی دست می یابند، حال آنکه ما به چیزی ایمان نداریم به حقارت زندگی می کنیم و تا ابد می میریم.
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام وارد کردن متن پیام الزامیست