بهنام ناصح درباره این کتاب گفت: «پروانه‌ای روی شانه» از زبان پنج راوی اول شخص روایت می‌شود که هر یک به نوبت و به تناوب بخشی از رویدادهای زندگی خود را شرح می‌دهند. این روایت‌ها در بخش‌هایی با هم تلاقی پیدا می‌کنند و در مجموع خواننده با مطالعه آن‌ها به کلیت موقعیت داستان دست می‌یابد. نویسنده برگزیده جایزه گام اول با اشاره به درونمایه کلی رمانش توضیح داد: عشق، مسایل اجتماعی و فلسفی درونمایه‌های اصلی این رمان را تشکیل می‌دهند، هر چند که به طور مشخص نمی‌توان هیچ یک از این مضامین را غالب بر فضای کلی داستان دانست.
ناصح در ادامه با تاکید بر حفظ نگاه انسانی و دنیای درونی آدم‌ها در جای جای داستان گفت : پرداختن به مشکلات خانواده‌های کم‌شنوا و نگاه به زندگی دو جوان به نام‌‌های «نرگس» و «سیاوش» از محورهای مهم این کتابند. البته سعی نداشتم این مشکلات را به عنوان محور اصلی رمان پررنگ کنم ضمن آن‌که در تلاش بودم نگاه انسانی و دنیای درون آدم‌ها را به صورت عام در این رمان به نمایش بگذارم. ناصح تصریح کرد: سیاوش، منیر، نرگس، مسعود و منصور شخصیت‌های اصلی رمان «پروانه‌ای روی شانه» اند که بر حسب روایت هر یک فضای داستان گاه حال و هوایی شاعرانه پیدا می‌کند و گاه خشن می‌شود.
بخش‌هایی از داستان نیز در خلال گفت‌وگو‌ها در فضای مجازی شکل می‌گیرند. وی در پایان با اشاره به این که در نگارش رمان «پروانه‌ای روی شانه» تلاش داشته است که از نظر شیوه روایت با رمان پیشینش «ایراندخت» فاصله بگیرد، گفت : اگر چه در «پروانه‌ای روی شانه» سعی کرده‌ام مانند رمان قبلی‌ام «ایراندخت» از زبانی ساده بهره ببرم تا خوانندگان عام را هم در میان خوانندگان کتابم داشته باشم، ولی از نظر فضا و نحوه روایت تلاش کرده‌ام از آن فاصله بگیرم و شیوه‌های دیگری را در دنیای ادبیات تجربه کنم.