ایرانیان باستان مردمانی جنگجو بودند. در دوره هخامنشیان، ارتش منظمی از پیاده‌نظام و سواره‌نظام وجود داشت، اما گروه برگزیده ارتش، واحد 10 هزار نفری معروف به گارد جاویدان بود که مسئولیت محافظت از خاندان سلطنتی و دفع یورش‌های دشمن را بر عهده داشت. در دوره پارتیان (اشکانیان) گرچه ارتش فاقد واحدهای منظم سابق بود، اما با دارا بودن واحدهای سواره نظام با اسلحه های سبک و بسیار کارآمد، توانست در نبردهای خود با سلوکیان یونانی و بعدها رومیان، قدرت خود را به رُخ دشمن بکشد و ارتش مجهز آنان را از پای درآورد. اوج اقتدار این واحدها در نبرد کاراهه (حرّان) بود.
در دوره ساسانیان، ارتش ایران به استفاده از سواره نظام همراه با اسلحه سنگین روی آورد. این سواره نظام با بهره‌گیری از مدرن‌ترین تجهیزات نظامی آن دوره، به قدرت اول منطقه تبدیل شد تا جایی که حملات چندین باره رومیان را دفع کرد و حتی در دورانی توانست بخش‌هایی از سرزمین رومیان را به تسخیر خود درآورد.
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام وارد کردن متن پیام الزامیست