به محض این‌که اولین تیر به من اصابت کرد بی‌درنگ به یاد دخترم افتادم. واقعیت این است که پس‌از آن‌که اولین گلوله به من اصابت کرد، پیامد مستقیم و طبیعی این اتفاق شوم پرتاب شدنم به دنیای بیهوشیِ مطلق بود. لذا بدین علت بود که نه تنها متوجه خراشیده شدن فرق سرم توسط گلوله دوم نشدم بلکه، اساساً متوجه نشدم که تیر اول چگونه به من اصابت کرد. با این همه،، در این حالت نیز متوجه خونریزی شدید از نقطه اصابت گلوله و از کار افتادن قلبم بودم و چون احساس می‌کردم که با مرگ فاصله چندانی ندارم بدین علت، ناخواسته همه هوش و حواسم متوجه حال دخترم بود ...
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام وارد کردن متن پیام الزامیست