احمد سیف در مجموعه گفت و گوهای این کتاب می کوشد تحلیلی کل نگرانه و ساختاری از اقتصاد ایران، از عصر مشروطه تا دوران کنونی، عرضه کند، تحلیلی که ریشه در نگاه او به مقولاتی چون اقتصاد، سیاست، عدالت و مالکیت دارد، تحلیلی که به قول خودش برآمده از دغدغه مندی نسبت به ایران و تلاش برای فهم بهتر تنگناهاست. سیف با ارائه تحلیلی طبقاتی از ایران در عصر مشروطه بیماری های اقتصاد ایران در قرن نوزدهم را بر می شمارد و نقش عواملی همچون استبداد و سرکوب سیاسی را بر مالکیت و انباشت سرمایه بررسی می کند. او استدلال می کند که رضاشاه همان سیاست ناصرالدین شاهی را ادامه داد و تجددطلبی قلابی حکومت او نمی توانست پایدار باشد. او شرح می دهد که چرا و چگونه در سه سال صدارت مصدق واردات کاهش و صادرات غیرنفتی افزایش یافت. در ادامه، سخن از اثرات سوء سیاست های تعدیل ساختاری و خصوصی سازی می رود که طبق نسخۀ صندوق بین المللی پول در ایران اجرا شد. در بررسی رابطۀ اقتصاد بازار و دموکراسی استدلال می شود که نمی توان این دو را با هم یک دانست. در ادامه، عوامل پیدایش رکود تورمی بررسی می شود و اینکه چه نقدهایی بر راه حل اقتصاددانان جریان اصلی-نئوکلاسیک ها- برای مقابله با این پدیده وارد است. خصوصی سازی در ایران، سیاست های ارزی کشور و سرنوشت برخی بنگاه های اقتصادیِ خصوصی شده از مباحث دیگری است که به آنها پرداخته می شود.
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام وارد کردن متن پیام الزامیست