شادی وصف ناپذیری قهرمان داستان را در برمیگیرد و او سرمست از یقین، احساس سبکی کرده و شروع به دویدن میکند. ناگهان پلی نقره ای، بر بالای پرتگاه مسلط بر قله ای نورانی پدیدار میشود. قهرمان، هیجان زده از یک شادی احمقانه از روی زمین جدا شده و فریاد میزند: یه دفعه راه پرواز کردن رو یاد گرفتم. چطور این کار ساده رو فراموش کرده بودم؟ پرواز برای همه آدم ها ضروریه، مثل نفس کشیدن، همه آدم ها می تونن، یعنی بلدن.
در حال حاضر نظری ارسال نشده است
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
ارسال متن پیام وارد کردن متن پیام الزامیست