کتاب تقابل منطق قدیم و جدید (جستارهایی مقایسه ای در فلسفه منطق) اثری است از هنری ویچ به ترجمه آرش جمشید پور و چاپ انتشارات نقش و نگار. این کتاب در پی بررسی چگونگی برخورد و مقابله طرفداران و مدافعان دو منطق قدیم و جدید با یکدیگر و فراهم آوردن زمینه ای برای تفکر درباره این مساله از طریق آشنا کردن خواننده با دیدگاه هنری ویچ، منطق دان ارسطویی- توماسی معاصر، دیگر همتایان او و یادآوری اصول منطق قدیم است.
فهم این مطلب دشوار نیست که چرا، از منظر ارسطویی، معرفت را هرگز نباید تحمیل هیچ نوع صورتی بر زیرلایه ای مادی دانست. زیرا پذیرش صورت توسط ماده ناگزیر زیرلایه مادی را تغییر می دهد و به آن تعینی صوری می دهد که قبلا نداشته است. از همین روی، اگر اشیای واقعی، در حین به شناخت درآمدن، با صورت های منطقی شناخت انسان واجد صورت شوند، در این صورت ما هرگز اشیا را چنان که فی نفسه هستند نخواهیم شناخت، بلکه آن ها را فقط در نسبت شان با ما خواهیم شناخت.
و طبیعتا، این نوع پدیدار گرایی کاملا با واقع گرایی ارسطویی مغایر است. در نتیجه، در منطقی بنیادا واقع گرایانه مثل منطق ارسطو، صورت های منطقی را هرگز نباید واجد نوعی جایگاه مستقل، خودبسنده و پیشینی دانست که مواد موسوم به مواد معرفت باید در مقابل آن ها آرایش یابند، موادی که ظاهرا از تجربه حسی ناشی می شوند و بنا به فرض برای صورت های منطقی محتوا فراهم می کنند.