کیمیا خاتون دختر محمدشاه ایرانی و کراخاتون، زیباروی اکدشانی، که پس از مرگ شوهرش به عنوان همسر دوم به عقد و ازدواج محمدجلال‌الدین بلخی در آمده بود، پس از ازدواج مادرش ساکن حرم مولانا شد، و داستان حیرت‌انگیز زندگی وی بالمآل نگاهی به بخشی از زندگی واقعی، خانوادگی و به عبارت دیگر بعد انسانی حیات مولانا دارد یعنی آن بخش از زندگی او که همواره در سایه عظمت ابعاد روحانی، عرفانی و فراانسانی شخصیتش به محاق فراموشی سپرده شده. از همین روی است که هرچند این رمان تاریخی برداشتی خیال‌پردازانه از یک ماجرای واقعی می‌باشد سعی بسیار رفته تا واقعی‌ترین تصویر خیالی ارائه گردد. -مولف-
«...نویسنده در این رمان تلاش می‌کند نهایت وفاداری خود به تاریخ و دین خود را نسبت به شخصیت‌های به شدت مقبول و اسطوره‌گون ادا کند... هرچند برخورد نویسنده با تاریخ به رغم توجه به درستی و دقت در منابع تاریخی که حکایت از اشراف او بر منابع تاریخی دارد، در بسیاری موارد، مانع تخیل آزادی وی نیست؛ به خصوص هنگامی که نویسنده به شخصیت کیمیا می‌پردازد و از تخیلی پویا استفاده می‌کند. در جایی که تاریخ به نفع داستان عقب می‌نشیند. حظ خواندن داستان دوچندان می‌شود...مشاهده می‌کنیم که با رمان‌های تاریخی متفاوت با رمان‌های تاریخی موجود مواجهیم...اما مهم‌ترین امتیاز این رمان نسبت به رمان‌های تاریخی موجود، آشنایی‌زدایی از یک موضوع مالوف تاریخی و نیز شکل و ساختار در آمیزی تکنیک‌های روایی سنتی و مدرن و شیوه پرداخت رمان است...اما نگاه رمان مدرن امروز دور از قداست‌ها و توهم ها به طور مستقیم فردیت فرد را نشانه می‌رود...»
بهناز علی پور گسکری جهان کتاب، سال دهم، شماره نهم «...همه این اخبار، دستمایه خانم سعیده قدس در نگارش رمان خواندنی کیمیا خانوم شده که به نثری پاکیزه و روان نگارش یافته است. در رمان خانم سعیده قدس که بر مقولات عرفانی، وقوفی روان شناختی دارد. کیمیا، دختر کراخاتون از همسر متوفایش محمدشاه ایرانی است که پس از مرگ همسر به عقد ازدواج مولانا درآمده و وی نادختریش را به زنی به شمس داد...»