یوجین اونیل، که از پیشگامان ادبیات نمایشی آمریکا محسوب می شود، نمایش نامۀ آه، بیابان را در سال 1933 به رشتۀ تحریر درآورد. ردپای مفاهیم اصلی مکتب تعالی گرایی در این نمایش نامه به خوبی مشهود است. شخصیت های آه، بیابان در تلاش برای یافتن هدف و معنی زندگی خود هستند و در این تلاش، به تمایلات و شورهای شخصی خود پایبند می مانند. این مفاهیم همچنین در شرح طبیعت و دنیای خارج از شهر نیز نمایان است. به طورکلی، با توجه به مفاهیمی که در مکتب تعالی گرایی وجود دارد، می توان نمایش نامۀ آه، بیابان را دربرگیرندۀ مفاهیم اصلی این مکتب ادبی دانست.
اونیل در آه، بیابان از آثار خیام به عنوان الگوی معتبری از زندگی و عشق برای آمریکای پس از جنگ جهانی دوم الهام گرفته است و با استفاده از شعر خیام، تلاش کرده تا به خواننده نشان دهد که زندگی چقدر می تواند پر از احساسات و تلاش برای رسیدن به مفاهیم عمیق تر باشد.