جلسات احضار ارواح معمولاً با حضور 3 الى 10 نفر برگزار مى‏‌شود. معمولاً، روان‏بينى كه هدايت جلسه را بر عهده دارد به حالت خلسه فرو مى‏‌رود و تا قدرت ارتباط با يك روح، فرشته نگهبان يا موجودات ديگرى از اين دست را پيدا كند. روان بين ممكن است بدون اداى كلامى و در كمال سكوت با اين وجود ماوراءالطبيعه ارتباط پيدا كند و حتى جسم خود را براى حلول اين روح و ارائه اطلاعات، در اختيارش بگذارد.

در برخى از جلسات احضار روح، حضار دور يك ميز مدور مى‌‏نشينند و دست يكديگر را در دست مى‏‌گيرند، البته اين امر ضرورى نيست برخى روان‏بينان معتقدند كه افرادى كه به طور مرتب در جلسات احضار ارواح شركت مى‌‏كنند بايستى در يك جاى ثابت و روى يك صندلى معين بنشينند.

اغلب پيش از آغاز جلسه دعايى خوانده مى‏‌شود و يا حضار مراقبه مديتيشن انجام مى‏دهند در برخى جلسات، پس از احضار روح دعا خواندن و مراقبه انجام مى‏‌شود. قاعده اين است كه در حين برگزارى جلسه هيچكس حق ترك محل را ندارد چون اين امر مخل ارتباط با ارواح است.

جلسات احضار ارواح معمولاً بين يك تا سه ساعت به طور مى‌‏كشد و معمولاً در مكانى برگزار مى‏‌شود كه حضار در آنجا احساس آرامش و راحتى كامل داشته باشند. روان‏بينان معتقدند كه بايستى بين شركت‌كنندگان در جلسه نوعى هارمونى و هماهنگى شخصى و روحى وجود داشته باشد. به اعتقاد گروهى از اهالى ماوراءالطبيعه، حاضرين اين جلسات در حكم باترى‏‌هايى هستند كه از انرژى حياتى آن‏ها براى جلب توجه و حضور ارواح در جلسه استفاده مى‏‌شود.

روان‏بينان و حاضران در جلسه احضار ارواح معمولاً از وجودى نامريى حكايت مى‏‌كنند كه در حين برگزارى جلسه، بازو يا گونه آن‏ها را لمس كرده است. براى شمار كثيرى اين دليل واضح حضور ارواح در محل برگزارى جلسه است.

جلسات احضار ارواح معمولاً در مكان‏‌هاى تاريك و كم‌‏نورى برگزار مى‌‏شود كه روشنايى آن‏ها صرفاً در حد نور شمع‏‌هاى كوچك است. برخى از حضور حلقه‏‌هاى نورانى در حين برگزارى جلسه سخن مى‏‌گويند كه به اعتقاد علماى ماوراءالطبيعه اين حلقه‏‌هاى نورانى متعلق به فرشتگان نگهبان حاضرين جلسه است.

از اواسط قرن هجدهم تا اوايل قرن نوزدهم دوره اوج توجه مردم به مسايل روحى و مطالعه ماوراءالطبيعه و برگزارى جلسات احضار ارواح بود. اين دوره همچنين مصادف با توسعه مشاركت فعال شيادان و كلاهبرداران در زمينه مسايل پاراسايكولوژى بود، اغلب افرادى كه به تازگى عزيزى را از دست داده بودند حاضر به پرداخت مبالغ هنگفتى براى مكالمه با روح فرد متوفى بودند و طبيعى بود كه اين فرصتى بود كه افراد شيادان را به سادگى از دست نمى‌‏دادند. در حقيقت آداب گرفتن دست يكديگر در حين مراسم احضار ارواح از همين جا آغاز شد. با افشا شدن اين مسأله كه برخى افراد شياد با تكان دادن ميز حضور ارواح را القا مى‌‏كردند مردم براى اطمينان خاطر كامل دست و پاى فردى را كه ادعاى روان‏بينى داشت به صندلى مى‏‌بستند تا صحت و سقم ادعاى او در اين زمينه مشخص شود، بعدها اين مسأله، تبديل به مراسم آيينى دست در دست داشتن حضار جلسات احضار ارواح شد.

1398/07/30
844