نظریه اینشتین درباره گرانش
تصور این انحنا در سه بعد سخت است، اما برای کمک به فهم موضوع، تصور کنید که جرم یک ستاره در فضای دو بعدی روی یک صفحه، تصویر شده است. سیاره نزدیک به آن مجبور خواهد شد که حول این ستاره در یک مسیر منحنی حرکت کند مانند توپی که در یک گردونه حرکت میکند.
نسبیت عام، نظریه اینشتین درباره گرانش است که در سال 1915 میلادی ارائه شد. برخلاف گرانش نیوتنی، در نظریه اینشتین، گرانش نتیجه طبیعی هندسه منحنی شکل فضا بوده و نیرویی است که از راه دور عمل می کند. اجرام بزرگ مانند سیارات در اثر انحنای فضا ـ زمانی حرکت میکنند که خودشان به وجود آورده اند. ماده به فضا انحنا میدهد و فضای منحنی مسیر حرکت ماده را تعیین میکند. تصور این انحنا در سه بعد سخت است، اما برای کمک به فهم موضوع، تصور کنید که جرم یک ستاره در فضای دو بعدی روی یک صفحه، تصویر شده است. سیاره نزدیک به آن مجبور خواهد شد که حول این ستاره در یک مسیر منحنی حرکت کند مانند توپی که در یک گردونه حرکت میکند. برخی از پیش بینی هایی که با استفاده از تئوری نسبیت عام انجام میشود با نتایج تئوری گرانش نیوتن متفاوت است. به طور مثال هر دو تئوری پیش بینی میکنند که در اثر گرانش خورشید، مسیر نور ستارگانی که پشت آن قرار گرفته اند، خم میشود. این پیش بینی زمانی که نور خورشید در اثر خورشید گرفتگی مسدود شود، قابل اندازه گیری است. میزان خمیدگی مسیر نور بر اساس تئوری اینشتین که با اندازه گیری های انجام شده نیز مطابقت دارد، دو برابر مقداری است که با تئوری نیوتن به دست می آید. تئوری اینشتین تا کنون در موارد دیگری نیز مورد ارزیابی قرار گرفته که نتیجه همه آنها را به درستی پیش بینی کرده است.
1. موقعیت واقعی ستاره 2. موقعیت ظاهری ستاره 3. فضا ـ زمان تغییر شکل یافته اطراف خورشید، مسیر نور ستاره را تغییر میدهد. 4. موقعیت ناظر زمینی
1399/05/11 1939
شما می توانید به عنوان اولین نفر نظر خود را ارسال نمایید
وارد کردن نام و نام خانوادگی الزامی می باشد
وارد کردن ایمیل الزامی می باشد info@iiketab.com - ایمیل وارد شده صحیح نمی باشد
وارد کردن متن الزامی می باشد
ارسال نظر